Limp Bizkit :rock:

Ik heb er zelden meer last van. Maar vanavond haat ik mijn leven als vanouds. Niks lukt, en als datgene dat dan moet gebeuren na een driedubbele investering van tijd dan ook daadwerkelijk lukt, dan dient de volgende kluit gezeik zich aan.

En ik ken dit soort dagen: zelfs als ik de befaamde "tijd voor jezelf" zou hebben weten te veroveren, dan heeft die activiteit (of het gebrek daaraan) alle glans verloren door alle energie die ik erin heb gestoken om dat punt te bereiken. Limp Bizkit heeft het beter verwoord dan welke filosoof of motivational speaker dan ook:

Everything is fucked, everybody sucks.

Het leuke van het hele verhaal is natuurlijk, dat een dergelijke fuck-you uitspraak zich slecht verdraagt met het gezinsleven. Iedereen zuigt, natuurlijk, maar niet mijn partner, en zeker niet de kinderen. En alles mag dan fucked zijn, we zitten niet in de schulden en we hebben een dak boven ons hoofd...geachte lezer, u ziet wel waar ik heen wil.

En dan breekt een glimlach snel door, en kan ik nog slechts lachen om mijn boosheid. Boosheid die als sneeuw voor de zon vervaagt. Ik kan ook gelukkig niet lang meer boos zijn. Maar vaak genoeg vraag ik me af waarom ik dan überhaupt nog boos word. Waarom kan een mens niet gewoon neutraal in alles staan wat over hem heen komt, en slechts dan betrokken en emotioneel zijn wanneer dat uitkomt?

Zelfopgelegde meuk. Leuk.

Waarom heb ik in fuckingsnaam besloten om iedere week over ouder-zijn te bloggen? Ik wil het er niet eens over hebben. Ouderschap is alleen boeiend voor ouders. Ouderschap is een volledige werkweek, en net zoals ik zelden over werk praat in mijn vrije tijd praat ook liever niet over wat het is om ouder te zijn.

Het is niet dat er niet voldoende te melden is. Beide kinderen groeien als kool en ik geniet van iedere grens die zich voor zichzelf verleggen en iedere keer ben ik weer verbaasd als ik hoor wat voor vorderingen mijn oudste maakt in zulke moeilijke dingen als taalgebruik en bla bla bla...

Bespreek dat soort dingen met je vrouw, niet op je blog. Althans, dat is dan IMNSFHO. Ouder ben je altijd, dus waarom erover bloggen. Misschien moet ik iedere woensdag maar een stukje fantasy of iets dergelijks brouwen, een beetje leuke dialoog schud ik toch in een half uur uit mijn mouw.

We zien wel.

Monday night game night?

Haiguise, monday night is game night! Yay let's totally talk about games and stuff.

Yeah, that would be cool. Fact is, I haven't really played anything much lately. My Morrowind revival was a bit short-lived and I'm not even sure whether I'm going to get to the new content (read: two expansions almost a decade old) at my current speed. Maybe because the RL thing called jobhunting is turning out to be so much fun, or maybe because I really need a new pc or console to properly enjoy newer games, but for whatever reason, for the first time in fifteen years I'm not really gaming.

Dreadful isn't it. The Wii-gun-desperado-induced-zombie-killing-frenzy-shooter-thing I played with Braindisorderguy last week was pretty cool, but I can't see myself doing that at home, surrounded by two curious toddlers who will be wondering why they aren't allowed to point anything at anybody, yet mom and dad can get away with blowing whole continents to kingdom come. Wherever that is.

So, only a few things left to try, game-wise. I have never gotten on the Guitar Hero bandwagon, but it could be about time I did. Or maybe some Modern Warfare 2 on the xbox 360. Need to fix that first though, right now it's spread in about a dozen chunks around the living room. Yay for american engineering. (guess that's why i keep reading samsung everywhere I look on the motherboard)

Anyway, it might entertain me, it might not. Right now I'm looking forward to sinking my teeth in a new job and getting my drivers' license really fast. As the infamous Clarkson would say: "How hard could it POSSIBLY be?" Also, some local pillock is chalenging me to some sort of running event. Could be interesting...how did Madonna put it? Let's get physical? Oh yeah, let's.