Afgelopen zaterdag, 24 januari 2009, verliep mijn ruim drie jaar oude World of Warcraft account. Ik wil het niet hebben over de hoeveelheid vrije tijd die ik nu heb, of hoe het toch kan dat een persoon zoveel tijd aan een spel kan besteden. Dat zijn zaken voor wetenschappers. Ik weet alleen dat ik sinds afgelopen Zaterdag het idee heb dat ik meer tijd heb, en veel minder moet. Dat kan nooit slecht zijn.
Dus heb ik de volgende afspraak met mezelf gemaakt:
minimaal 1 maand.
Eén maand lang speel ik geen WoW. Daarna zou het zomaar kunnen dat ik weer verder ga, maar een maand lang gebeurt er helemaal niets. Iedere dag houd ik hier de stand bij van het afkickproces. Gisterenavond wist ik het al zeker; ik zou nooit meer beginnen. Vanochtend twijfelde ik, en vanavond moet ik mijn arm er misschien vanaf bijten om te voorkomen dat ik in een van de spaarzame momenten dat Blizzards' Account management pagina niet offline is weer een betaling doe.
Ik moet deze maand volhouden. Ik moet weten hoe het was voor die tijd, want ik weet het echt niet meer. Ik was een jonge gozer met een nieuwe vriendin die al mijn dromen deed uitkomen, drie jaar later ben ik getrouwd en heb ik twee kinderen en is mijn inkomen verdubbeld.
(Als je het zo bekijkt kan ik misschien beter blijven doorspelen.)
Maar goed, hier gaat het dus de komende tijd gebeuren. En hier ga je ook, 24 februari, lezen wat de einduitslag is. Je kunt niet smsen, je kunt ook niet surfen naar een hippe site om daar je stem uit te brengen.
Het is helemaal aan mij. Hoe stoer.
No comments:
Post a Comment